Czwartek był dniem spotkań z naszym podopiecznym – Panem Jurkiem. Postępująca choroba Parkinsona, na którą cierpiał od kilku lat, wprowadziła w jego życie wiele ograniczeń, a z czasem uzależniła go w pełni od pomocy życzliwych ludzi. Ale mimo codziennych trudności związanych z wstawaniem, chodzeniem, ubieraniem się czy jedzeniem nie tracił pogody ducha, nie poddawał się

Co poniedziałek, ja i mąż oczekujemy na spotkanie wolontariuszy w naszym domu. Są to dla nas bardzo przyjemne chwile. Jest godzina 19.00, zawsze są punktualni. Przychodzą do nas zawsze uśmiechnięci i przyjaźni. Spędzamy razem ponad 2 godziny. Ja bardzo często bywam smutna i przygnębiona, często płaczę. Ale na ich widok jakbym ożywiała się i czuję

Obecnie towarzyszę osobie w moim wieku (to jakoś samoistnie pobudza do refleksji), dla której spotkania z nami wolontariuszami stanowią jedyne doświadczenie koleżeństwa, przyjaźni. Opowiadam o nim moim znajomym z takim samym uznaniem i poczuciem dumy z jakim zostałem przedstawiony przez Sławka jego bratu: „To są moi kumple…”. Nie zapomnę wydźwięku tych słów…

Napisanie, a raczej opisanie, mojego wolontariatu nie jest łatwe, zresztą jak cale życie. Może i dlatego czerpię tyle radości i energii w „pomaganiu”. Od… chyba zawsze leciałam do każdego, kto poprosił mnie o jakąś pomoc i to było naturalne, spontaniczne. Ale gdy dorosłam poznałam co oznacza pomoc, a co wykorzystywanie. Fundacja „Mocni Miłością” nauczyła mnie